Ο Θεσμός της Διαμεσολάβησης και ο Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών
Δημοσιεύτηκε στην ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, Τόμος Λ – Αρ.Φύλλου 9-10 , Μάιος – Αύγουστος/ Έτος 2017
Ι.- Εισαγωγικές Παρατηρήσεις
Τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο λειτουργίας της Ένωσης, καταβάλλουν συνεχόμενες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, η δε βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη, αποτελούσε πάντοτε το ζητούμενο στην προσπάθεια δημιουργίας ενός χώρου δικαίου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ότι η ενθάρρυνση της προσφυγής στη διαμεσολάβηση καθώς και σε άλλες μορφές εναλλακτικής επίλυσης διαφορών συμβάλλει στην αποφυγή του άγχους, της απώλειας χρόνου και του οικονομικού κόστους που συνεπάγεται η προσφυγή στα δικαστήρια για την επίλυση διαφορών.
Τον Απρίλιο του 2002, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ένα έγγραφο προς συζήτηση σχετικά με τους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών.
Τον Ιούλιο του 2004, η Επιτροπή μεθόδευσε τη θέση σε εφαρμογή ενός «κώδικα δεοντολογίας για τους διαμεσολαβητές», ο οποίος εγκρίθηκε και υιοθετήθηκε από μεγάλο αριθμό εμπειρογνωμόνων του τομέα της διαμεσολάβησης, ενώ τον Οκτώβριο του 2004 η Επιτροπή ενέκρινε και υπέβαλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σχέδιο οδηγίας-πλαισίου περί διαμεσολάβησης.
Η Επιτροπή εξέδωσε την Πράσινη Βίβλο στην οποία επεσήμαινε ότι η ανάπτυξη των συγκεκριμένων μεθόδων επίλυσης διαφορών θα πρέπει να θεωρείται ως μία εναλλακτική, περισσότερο συναινετική, μέθοδος κοινωνικής ειρήνευσης και επίλυσης συγκρούσεων και διαφορών, η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι προσφορότερη από την επίλυση της εκάστοτε διαφοράς από τρίτο μέσω της προσφυγής στα δικαστήρια ή σε διαιτησία. Οι εναλλακτικές τεχνικές επίλυσης διαφορών, π.χ. η διαμεσολάβηση, επιτρέπουν στους αντιδίκους να αποκαθιστούν τον μεταξύ τους διάλογο προκειμένου να εξεύρουν ουσιαστική λύση στη διαφορά τους μέσω διαπραγματεύσεων, αντί να περιχαρακωθούν σε μία λογική σύγκρουσης και αντιπαράθεσης, από την οποία στο τέλος προκύπτει ένας νικητής κι ένας ηττημένος.
Η παραπάνω προσπάθεια κατέληξε στην ψήφιση της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαίου 2008 για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις διασυνοριακών διαφορών.
Στο πλαίσιο της ανωτέρω οδηγίας και σε εφαρμογή της ψηφίστηκε στην Ελλάδα ο Ν.3898/2010 με τον οποίο εισήχθη για πρώτη φορά στη χώρα μας ο θεσμός της διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις.
Στο άρθρο αυτό μετά την καταγραφή του υφιστάμενου νομικού πλαισίου που διέπει το θεσμό της διαμεσολάβησης, και του ορισμού της έννοιας της διαμεσολάβησης και η ακολουθούμενη διαδικασία που τηρείται συνήθως, τονίζονται τα πλεονεκτήματα που έχουν οι ενδιαφερόμενοι για να προσφύγουν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, αναφέρονται τα αποτελέσματα της διαμεσολάβησης καθώς και το πεδίο εφαρμογής που τυγχάνει αυτή, γίνεται αναφορά στον Ευρωπαϊκό Κώδικα Δεοντολογίας στην σύσταση και στη δραστηριότητα του Οργανισμού Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών καθώς και στις ενέργειες που πραγματοποιούνται για να γίνει ευρύτερα γνωστός ο θεσμός της διαμεσολάβησης και να προωθηθεί, έτσι ώστε όλο και περισσότεροι ενδιαφερόμενοι να καταφεύγουν σε αυτή, και να αποτελεί η διαμεσολάβηση τον εναλλακτικό τρόπο επίλυσης διαφορών στον τομέα του Αστικού και Εμπορικού Δικαίου.
Α.- ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ
1.- Νομικό Πλαίσιο
Ο Θεσμός της διαμεσολάβησης ρυθμίζεται πλέον από ένα πλέγμα διατάξεων και νομικών κειμένων τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στο εθνικό μας νομικό σύστημα.
Α.- ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Το υφιστάμενο Νομικό Πλαίσιο στο πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ως εξής:
Ι.-Οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις.
(Σύμφωνα με το άρθρο 8 του προοιμίου της Οδηγίας οι διατάξεις οδηγίας θα πρέπει να εφαρμόζονται μόνο στη διαμεσολάβηση για διασυνοριακές διαφορές, αλλά τα κράτη μέλη έχουν την δυνατότητα να εφαρμόζουν τις διατάξεις αυτές και σε εσωτερικές διαδικασίες μεσολάβησης )
ΙΙ.-Ευρωπαϊκός Κώδικας Δεοντολογίας για τους Διαμεσολαβητές
ΙΙΙ.- Πρόταση COM(2011)793 Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την εναλλακτική επίλυση καταναλωτικών διαφορών και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και της οδηγίας 2009/22/ΕΚ (Οδηγία ΕΕΚΔ)
IV.-Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2011 σχετικά με την εφαρμογή στα κράτη μέλη της οδηγίας για τη διαμεσολάβηση, τις συνέπειες της στη διαμεσολάβηση και την έγκριση της από τα δικαστήρια.
V.- Η από 26.8.2016 Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, μετά την δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση και την συζήτηση με τα κράτη μέλη αναφορικά με την εφαρμογή της «Οδηγίας 2008/52 για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις»
Β.- ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ι.-Νόμος υπ’ αριθμόν 3898/2010, (ΦΕΚ Α’ 211/16.12.2012) Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις όπως ο Νόμος αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 16 παράγραφος 9 της από 5.12.2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α’ 237/5.12.2012) και την υποπαράγραφο ΙΕ.2 του Ν.4254/2014 (ΦΕΚ 85/7.4.2014) (Τροποποίηση αρ. 4, περίπτωση γ’, Ν.3898/10).
Στο άρθρο 1 του Ν.3898/2010 αναφέρεται ότι σκοπός του Νόμου αυτού είναι α) η προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ και β) η θεσμοθέτηση εθνικών διαδικασιών διαμεσολάβησης.
2.-Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμόν 123/2011 (ΦΕΚ Α255/9.12.2011), Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων αδειοδότησης και λειτουργίας των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις.
3.-Υπουργική Απόφαση 109088 οικ./12.12.2011(ΦΕΚ Β2824/14.12.2011), Διαδικασία αναγνώρισης τίτλων διαπίστευσης διαμεσολαβητών-Θέσπιση Κώδικα Δεοντολογίας διαπιστευμένων διαμεσολαβητών και Καθορισμός κυρώσεων για παραβάσεις αυτού.
4.- Υπουργική Απόφαση 109087/2011 (ΦΕΚ 436/14.12.2011):Συγκρότηση Επιτροπής Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών
- Υπουργικές Αποφάσεις 34801/2012 και 34802/2012(ΦΕΚ Β1363/26.4.2012), Κανονισμός λειτουργίας της επιτροπής πιστοποίησης διαμεσολαβητών και καθορισμός της διαδικασίας ελέγχου των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών και των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών.
6.- Υπουργική Απόφαση 85485/2012 (ΦΕΚ Β’2693/4.10.2012) Καθορισμός παραβόλων διαμεσολάβησης
7.-Υπουργική Απόφαση 1460 οικ./ΦΕΚ 281/Β/13.2.2012, Καθορισμός αμοιβής του διαμεσολαβητή.
8.- Υπουργική Απόφαση 98243/2014 (ΦΕΚ 813/19.12.2014): Νέα Συγκρότηση Επιτροπής Πιστοποίησης
9.-Ν.4055/2012 (ΦΕΚ Α’ 51/12.3.2012): Δίκαιη Δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής -προσθήκη άρθρου 214 Β’ (Δικαστική Μεσολάβηση).
10.-Υπουργική Απόφαση 107309 ΟΙΚ (ΦΕΚ Β’ 3417/21.12.2012) Τροποποίηση ΥΑ 109088/2011
11.-Υπουργική Απόφαση 1460/2012 (ΦΕΚ Β’281/13.2.2012) Καθορισμός αμοιβής διαμεσολαβητή.
12.-Υπουργική Απόφαση 29381/2014 (ΦΕΚ Β’ 1009/23.4.14) Τροποποίηση της υπ’ αριθμόν 85485/2012-Παράβολο εξετάσεων
13.-Νόμος υπ’ αριθμόν 4335/2015 (ΦΕΚ Α’ 87/23.7.2015) Επείγοντα μέτρα εφαρμογής -Τροποποίηση διατάξεων ΚΠολΔ.
2.- Ορισμός της διαμεσολάβησης
Ο θεσμός της Διαμεσολάβησης είναι ένας εναλλακτικός τρόπος επίλυσης διαφορών, που συμπληρώνει το παραδοσιακό σύστημα απονομής δικαιοσύνης και θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα με το Ν. 3898/2010 (ΦΕΚ Α’ 211/16.12.2012).
Πρόκειται για μία διαρθρωμένη διαδικασία, χάρη στην οποία τα εμπλεκόμενα σε μια διαφορά μέρη επιδιώκουν την εύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης, μέσω μίας κοινά αποδεκτής διαδικασίας, σε ουδέτερο τόπο, με τη βοήθεια ενός ουδέτερου και έμπειρου τρίτου προσώπου, ειδικά εκπαιδευμένου, του «διαπιστευμένου Διαμεσολαβητή».
Η διαμεσολάβηση διακρίνεται για τον προαιρετικό και ευέλικτο χαρακτήρα της. Τα μέρη αποφασίζουν εάν θα επιλυθεί η διαφορά τους και με ποιο τρόπο. Η διαφορά επιλύεται με εκούσια συμφωνία.
Η Διαμεσολάβηση του Ν. 3898/2010 διακρίνεται τόσο σε σχέση με τη διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων και με τη Διαιτησία από την οποία προκύπτει εκτελεστή απόφαση, όσο και από την δικαστική μεσολάβηση (Ν. 4055/2012) που αποτελεί και αυτή μία μορφή μεσολάβησης αλλά στα πλαίσια του δικαστικού συστήματος.
3.- Ο Διαμεσολαβητής
Ο διαμεσολαβητής δεν έχει δικαστικές αρμοδιότητες και προσπαθεί να διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ των μερών έτσι ώστε να επιτευχθεί η επίλυση της διαφωνίας. Δεν εκδίδει απόφαση. Η επίλυση της διαφοράς επιτυγχάνεται με συμφωνία των εμπλεκομένων μερών στην οποία έχουν καταλήξει τα ίδια τα μέρη με ελεύθερη διαπραγμάτευση. Η συμβολή του διαμεσολαβητή είναι η διευκόλυνση επίτευξης της συμφωνίας αυτής.
Ο διαμεσολαβητής προτρέπει τα μέρη να εξαλείψουν τα εμπόδια της μεταξύ τους επικοινωνίας, να συζητήσουν τα θέματα που τους απασχολούν, να λύσουν παρεξηγήσεις, να καθορίσουν τα βασικά συμφέροντα ή τις ανησυχίες τους, να βρουν πεδία συμφωνίας και να ενσωματώσουν τη συμφωνία τους σε κοινό κείμενο.
Ο διαμεσολαβητής είναι ουδέτερος, ως προς τη διαφορά και τα μέρη, ανεξάρτητος και αμερόληπτος και δεν αντλεί κανένα απολύτως συμφέρον από το αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης.
4.- Προσφυγή στη διαμεσολάβηση
Σύμφωνα με το Νόμο (άρθρο 3 του Ν.3898/2010) η προσφυγή στη διαμεσολάβηση μπορεί να γίνει:
Α.- Με εκούσια συμφωνία
Τα μέρη έχουν την δυνατότητα να συμφωνήσουν να προσφύγουν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης είτε πριν ξεκινήσει η εκκρεμοδικία είτε και κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας.
Β.- Με κλήση από το δικαστήριο για διαμεσολάβηση
Τα μέρη μπορεί να κληθούν να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση από το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής η υπόθεση. Εάν τα μέρη συμφωνήσουν τότε το Δικαστήριο αναβάλει υποχρεωτικά τη συζήτηση της υπόθεσης σε δικάσιμο μετά την πάροδο τριών μηνών και όχι πέρα από έξι μήνες.
Γ.- Με υποχρεωτική διαμεσολάβηση
Μπορεί η προσφυγή στη διαμεσολάβηση είτε να διαταχθεί από δικαστήριο άλλου Κράτους Μέλους είτε να επιβάλλεται υποχρεωτικά από το Νόμο.
Σε κάθε περίπτωση η προσφυγή στη διαμεσολάβηση και μέχρι να περατωθεί η διαδικασία αυτής, αποκλείει τη διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων.
5.- Διαδικασία διαμεσολάβησης
Παρόλο που η διαδικασία της διαμεσολάβησης διακρίνεται από την ευελιξία της, ενδεικτικά θα μπορούσε σχηματοποιημένα να συμπεριλαμβάνει τα εξής στάδια:
(1) Έναρξη της διαδικασίας: Γίνεται η ενημέρωση των μερών και η επεξήγηση της διαδικασίας, καθορίζεται ο ρόλος των συμμετεχόντων, ο καθορισμός της αμοιβής του διαμεσολαβητή και αναφέρονται ειδικότερα θέματα (απόρρητο, τήρηση εμπιστευτικότητας κλπ).
(2) Συγκέντρωση στοιχείων: τοποθέτηση των μερών διερεύνηση και διασαφήνιση του αντικειμένου της διαπραγμάτευσης, των θεμάτων και της διαφοράς.
(3) Αποσαφήνιση συμφερόντων: διερεύνηση των συμφερόντων των συμμετεχόντων σε σχέση με τη διαφορά και την επίλυσή της.
(4) Επεξεργασία λύσεων: προσπάθειες επίλυσης της διαφοράς και ιδιαίτερες συναντήσεις του διαμεσολαβητή με το κάθε μέρος.
(5) Διευθέτηση και συμβιβασμός: η συμφωνία καταχωρείται σε πρακτικό που συντάσσεται.
6.- ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ
Στον Ευρωπαϊκό Κώδικα Δεοντολογίας καθορίζονται ορισμένες αρχές, τις οποίες οι επιμέρους διαμεσολαβητές μπορούν να επιλέξουν οικειοθελώς να τηρούν.
Α.- ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ
Σημαντικός παράγοντας επιτυχίας της διαμεσολάβησης είναι η εγγύηση της ανεξαρτησίας και της αμεροληψίας του διαμεσολαβητή.
α.- Τυχόν περιστάσεις οι οποίες ενδέχεται να επηρεάσουν ή εγείρουν υπόνοιες ότι επηρεάζουν την αμεροληψία του διαμεσολαβητή πρέπει να γνωστοποιούνται από τον διαμεσολαβητή στα μέρη πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ή τη συνέχιση άσκησης αυτών. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο διαμεσολαβητής επιτρέπεται να αποδεχθεί να αναλάβει καθήκοντα διαμεσολαβητή ή να εξακολουθήσει να τα ασκεί μόνο εφόσον είναι βέβαιος ότι είναι σε θέση να διεξαγάγει τη διαμεσολάβηση με πλήρη ανεξαρτησία, ούτως ώστε να διασφαλίζεται πλήρης αμεροληψία. Απαραίτητη όμως είναι η ρητή συγκατάθεση των μερών. Η υποχρέωση γνωστοποίησης τέτοιων περιστάσεων ισχύει καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμεσολάβησης.
β.- Ο διαμεσολαβητής πρέπει να ενεργεί διαρκώς και να δίδει την εντύπωση ότι ενεργεί με αμεροληψία έναντι των μερών και να μεριμνά για την ισότιμη εξυπηρέτηση τους στα πλαίσια της διαμεσολάβησης
Β.ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΗ ΤΩΝ ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΩΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΩΝ
Στον Κώδικα Δεοντολογίας υπάρχουν διατάξεις που αναφέρονται στα προσόντα, στο διορισμό, την αμοιβή του διαμεσολαβητή, χωρίς όμως η τήρηση του άνω Κώδικα να θίγει την εφαρμογή της Εθνικής Νομοθεσίας στα επιμέρους ζητήματα.
7.- Πεδίο εφαρμογής
Οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου μπορούν να υπαχθούν σε διαμεσολάβηση «με συμφωνία των μερών, αν αυτά έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς». Το πότε τα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέσουν το αντικείμενο της διαφοράς τους κρίνεται αρχικά από το ισχύον εσωτερικό δίκαιο. Σύμφωνα με το άρθρου 3 του Αστικού Κώδικα η ιδιωτική βούληση δεν μπορεί να αποκλείσει την εφαρμογή κανόνων δημόσιας τάξης.
Με διαμεσολάβηση δεν μπορούν να λυθούν υποθέσεις φορολογικής, τελωνειακής ή διοικητικής φύσης ή υποθέσεις που αφορούν αξιώσεις κατά του κράτους λόγω πράξεων ή παραλείψεων του κατά την άσκηση της κρατικής εξουσίας.
Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική στη διαμεσολάβηση μπορούν να υπαχθούν υποθέσεις: οικογενειακού δικαίου, εργατικού δικαίου, εμπορικού δικαίου, ασφαλιστικού δικαίου, μισθωτικών διαφορών, κατασκευαστικών διαφορών, αθλητικής φύσης και αθλητικών διαφορών. Αναλυτικότερα:
Υποθέσεις πεδίου οικογενειακού δικαίου.
Ενδεικτικά διαφορές για επιδίκαση διατροφής, για την επιμέλεια και επικοινωνία ανηλίκων τέκνων κ.λπ. (όχι όμως και η κατάργηση ή ο περιορισμός της νόμιμης μοίρας).
Υποθέσεις πεδίου εργατικού δικαίου.
Ενδεικτικά διαφορές για την καταβολή μισθού, υπερωριών, δώρων, επιδομάτων κ.λπ., διαφορές που μπορεί να προκύψουν από μεταβολή των όρων εργασίας, από προσβλητική σε βάρος εργαζομένου συμπεριφορά, η παρενόχληση, καθώς και διαφορές μεταξύ των ίδιων των εργαζομένων κ.λπ.
Υποθέσεις πεδίου εμπορικού δικαίου.
Ενδεικτικά διαφωνίες κατά τον τερματισμό ή την αλλαγή όρων σε μακροχρόνιες εμπορικές σχέσεις μεταξύ ελληνικών επιχειρήσεων και αλλοδαπών, διαφορές εντός οικογενειακών επιχειρήσεων, εμπορικά σήματα, ευρεσιτεχνίες, πτωχεύσεις.
Υποθέσεις πεδίου ασφαλιστικού δικαίου.
Ενδεικτικά διαφωνίες ως προς τον καθορισμό αποζημίωσης από ασφαλιστικές συμβάσεις, διαφωνίες που προκύπτουν από τροχαία ατυχήματα,
Υποθέσεις πεδίου μισθωτικών διαφορών.
Ενδεικτικά περιπτώσεις για μείωση μισθώματος λόγω οικονομικής κρίσης, διαφωνίες μεταξύ συνιδιοκτητών σε πολυκατοικίες,
Υποθέσεις πεδίου κατασκευαστικών διαφορών
Ενδεικτικά διαφωνίες που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του έργου και μπορεί να αφορούν την τιμολόγηση των εργασιών, ή την τιμολόγηση επιπλέον εργασιών, εργασίες με κακοτεχνία κ.λ.π.
Υποθέσεις πεδίου αθλητικής φύσης και αθλητικών διαφορών.
Ενδεικτικά οικονομικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν μεταξύ αθλητών, προπονητών.
Τέλος υπάρχει ένα ευρύ πεδίο άλλων υποθέσεων που εντοπίζονται κυρίως σε ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας, καταναλωτικής συμπεριφοράς, ηλεκτρονικού εμπορίου και ναυτικών υποθέσεων.
8.- ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ
Ι.- ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας της διαμεσολάβησης ο διαμεσολαβητής συντάσσει το πρακτικό της διαμεσολάβησης στο οποίο περιέχονται μεταξύ των άλλων στοιχείων που ορίζονται στο άρθρο 9 του Ν.3898/2010 , είτε η συμφωνία στην οποία κατέληξαν τα μέρη είτε η διαπίστωση της αποτυχίας της διαμεσολάβησης. Το πρακτικό αυτό υπογράφεται από όλους (διαμεσολαβητή, ενδιαφερόμενους που προσφύγανε στην διαμεσολάβηση και πληρεξούσιους δικηγόρους των μερών), και εφόσον η διαμεσολάβηση έχει περατωθεί με επιτυχία μπορεί να κατατεθεί με επιμέλεια του διαμεσολαβητή στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Περιφέρειας όπου διεξήχθη η διαμεσολάβηση. Εάν στο πρακτικό της διαμεσολάβησης περιέχεται συμφωνία των μερών για ύπαρξη αξίωσης που μπορεί να εκτελεστεί αναγκαστικά, το πρακτικό αυτό της διαμεσολάβησης αποτελεί εκτελεστό τίτλο σύμφωνα με το άρθρο 904 παρ. 2 εδάφιο γ Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
ΙΙ.- ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΒΕΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ
Η προσφυγή στη διαμεσολάβηση κατά τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν.3898/2010 και καθ΄όλο το χρονικό διάστημα που εξελίσσεται η διαδικασία της διαμεσολάβησης έχει ως συνέπεια τη διακοπή της παραγραφής και της αποσβεστικής προθεσμίας ασκήσεως των αξιώσεων.
Η παραγραφή και η αποσβεστική προθεσμία που διακόπηκαν με την επιφύλαξη των άρθρων 261 επ. του Αστικού Κώδικα αρχίζουν και πάλι έπειτα από την λήξη της διαμεσολάβησης (είτε με την σύνταξη πρακτικού αποτυχίας, είτε με την επίδοση δήλωσης αποχώρησης από την διαμεσολάβηση, είτε με τον οποιοδήποτε τρόπο κατάργησης της διαμεσολάβησης).
9.- Πλεονεκτήματα
Η Διαμεσολάβηση αποτελεί σύγχρονο τρόπο επίλυσης διαφορών με σπουδαιότερο πλεονέκτημα τη διασφάλιση, ότι τα μέρη συμμετέχουν ενεργά σε μια εμπιστευτική διαδικασία, ότι μπορούν να «ακουστούν» από κάποιον ανεξάρτητο και ουδέτερο τρίτο και μάλιστα σε «ιδιαίτερες» συναντήσεις μαζί του και ότι τα ίδια τα μέρη (και όχι ο τρίτος) αποφασίζουν για το αποτέλεσμα, για την τελική λύση, η οποία είναι προς το συμφέρον και των δυο πλευρών.
Η Διαμεσολάβηση προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα. Ενδεικτικά αναφέρονται:
η ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και ευελιξία,
το χαμηλό κόστος (σε σύγκριση με τη δικαστική διαμάχη και τη διαιτησία),
η εύκολη «πρόσβαση» και η απλότητα της διαδικασίας, που είναι απαλλαγμένη από δικονομικούς τύπους και διεξάγεται σε εμπιστευτική βάση,
η διασφάλιση της ενεργητικής συμμετοχής των μερών,
ο προσανατολισμός στα ουσιαστικά συμφέροντα των εμπλεκομένων και όχι στα τυπικά δικαιώματά τους,
ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αφού τα μέρη είναι ελεύθερα να αποχωρήσουν όποτε το επιθυμούν,
η διασφάλιση των δικαιωμάτων των μερών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να προσφύγουν σε δικαστήριο, εκτός βέβαια αν η διαμεσολάβηση καταλήξει σε συμφωνία,
η εμπιστευτικότητα της διαδικασίας,
η προοπτική διατήρησης καλών σχέσεων μεταξύ των μερών,
το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας και διαφύλαξης της ευρύτερης κοινωνικής ειρήνης,
η πιθανότητα λήξης μιας συνεργασίας με φιλικό τρόπο.
Με την διαμεσολάβηση γίνεται εμβάθυνση στις ανθρώπινες σχέσεις και επιδιώκεται η αποκατάσταση των σχέσεων.
Β.- ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ (ΟΠΕΜΕΔ).
Ο Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ) δημιουργήθηκε στα τέλη του έτους 2015 από τους κοινωνικούς εταίρους καθώς και από πολύ σημαντικούς φορείς της οικονομικής ζωής και της επιστημονικής κοινότητας με κύριο στόχο την οργανωμένη προώθηση της διαμεσολάβησης καθώς και όλων των υπόλοιπων εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών στη χώρα μας.
Ο Οργανισμός δραστηριοποιείται σε όλη τη χώρα, στοχεύοντας στην ευρύτερη δυνατή διάχυση των μηνυμάτων και πληροφοριών για τη φύση και το περιεχόμενο της διαμεσολάβησης και των λοιπών εναλλακτικών μηχανισμών διευθέτησης των συγκρούσεων, καθώς και για τα οφέλη που αυτοί παρουσιάζουν για κάθε πολίτη και επιχείρηση της χώρας.
Για την επίτευξη του σκοπού του, ο ΟΠΕΜΕΔ χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο μέσο, με έμφαση στην καινοτομία και τις δυνατότητες που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες. Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζουν οι συμπράξεις του Οργανισμού με την Πολιτεία, καθώς και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, που αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση της δυναμικής και αποτελεσματικότητας του εγχειρήματος.
Η δραστηριότητα του ΟΠΕΜΕΔ αναπτύσσεται πάνω σε τέσσερις θεματικούς άξονες:
α. Συνέργειες
β. Επικοινωνιακή προβολή
γ. Επιστημονικό έργο
δ. Νομοπαρασκευαστική συμβολή
Ειδικότερα:
Α. Συνέργειες
Η επίτευξη συνεργειών του Οργανισμού αποτελεί την πρώτη αποτελεσματική μέθοδο για την εμπέδωσή του στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα και είναι εφικτή με περισσότερες επί μέρους μορφές.
Οι έννοιες της συμμαχίας και της σύμπραξης τυποποιούν κατά περίπτωση κάθε μορφή τυπικής και δεσμευτικής σύμπραξης: Η δημιουργία μίας συμμαχίας αναφέρεται στη διαμόρφωση ενός πλαισίου διαρκούς και γενικής συνεργασίας για την από κοινού προώθηση επίτευξης του σκοπού διάδοσης των εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών στην Ελλάδα, προς όφελος της Κοινωνίας και της Οικονομίας και η συμφωνία για τη λειτουργία μίας σύμπραξης αναφέρεται σε ορισμένη συνεργασία για την υλοποίηση συγκεκριμένου έργου ή επικοινωνιακής δράσης (λ.χ. κοινή ημερίδα κ.α.).
Ο πρώτος θεματικός άξονας δράσης περιλαμβάνει τη διενέργεια επαφών, τη διερεύνηση πεδίων κοινού ενδιαφέροντος και συνεργασίας και την τελική διαμόρφωση ενός πλαισίου σύμπραξης (διαρκούς συνεργασίας ή επί μέρους συνέργειας) με φορείς, αρχές και πρόσωπα.
Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν:
- Συμφωνίες κοινής δράσης με κοινωνικούς, οικονομικούς και επιστημονικούς φορείς (επιμελητήρια, δικαστικές ενώσεις, συμβολαιογραφικοί σύλλογοι, δικηγορικοί σύλλογοι, επιμελητήρια διεθνούς συνεργασίας -λ.χ. Ελληνοαμερικανικό, Ελληνογερμανικό, Ελληνογαλλικό, Ελληνοϊταλικό, Ελληνοτουρκικό κ.α.).
- Επαφές και ανταλλαγή απόψεων με κρατικές αρχές (υπουργεία -λ.χ. Υπουργείο Δικαιοσύνης, Υπουργείο Παιδείας κ.α.-), όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης (δήμους και περιφέρειες, ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ, συμπαραστάτες δημοτών) και δημόσιες επιτροπές (λ.χ. Επιτροπή Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών και σχετικές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές).
- Διαμόρφωση πλαισίου διαρκούς συνεργασίας με ανεξάρτητες αρχές (λ.χ. Συνήγοροι του Πολίτη, του Παιδιού, του Καταναλωτή κ.α.), δημόσια όργανα, συλλογικούς και θεσμικούς φορείς (λ.χ. Εκκλησία της Ελλάδος, ΟΚΕ κ.α.).
- Διαμόρφωση στρατηγικού πλαισίου επικοινωνίας για συγκεκριμένες ομάδες στόχευσης (target groups) και θεματικές συναντήσεις με μέλη των εταίρων (λ.χ. εμπορικές επιχειρήσεις, εργαζόμενοι, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες κ.α.).
- Διερεύνηση πεδίων συνεργασίας με την εκπαιδευτική κοινότητα (πανεπιστήμια, σχολεία πρωτοβάθμιας και μέσης εκπαίδευσης, Πολιτεία).
- Διεθνής παρουσία και προβολή δράσης ΟΠΕΜΕΔ σε ευρωπαϊκές και εθνικές αρχές (ιδίως, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κυβερνήσεις κρατών-μελών) και συμμετοχή σε διεθνή δίκτυα συνεργασίας.
Β. Επικοινωνιακή προβολή
Η επεξεργασία, παραγωγή και διάχυση μηνυμάτων προβολής των μεθόδων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών και ιδίως των ιδιαίτερων πλεονεκτημάτων που αυτοί παρουσιάζουν για τον πολίτη και την επιχείρηση μπορεί να αποτελέσει βασική πηγή πληροφόρησης για κάθε ενδιαφερόμενο και να λειτουργήσει ως καθοριστική μέθοδος θετικού επηρεασμού της κοινής γνώμης υπέρ της χρήσης και αξιοποίησης των νέων θεσμών επίλυσης.
Ενδεικτικά οι διάφοροι μέθοδοι προβολής μπορούν να ταξινομηθούν στις ακόλουθες κατηγορίες:
- Συνεδριακή δραστηριότητα
Οργάνωση/συνδιοργάνωση ενημερωτικών ημερίδων/διημερίδων, διαδραστικών επιμορφωτικών σεμιναρίων, συζητήσεων, επιστημονικών συνεδρίων, φιλοξενία ετήσιου διεθνούς συνεδρίου διαμεσολάβησης.
- Διαδικτυακή προβολή
Δημιουργία, διαχείριση και τροφοδοσία ιστοσελίδας και λογαριασμών σε ηλεκτρονικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης (μέσω συντακτικής ομάδας), ανάπτυξη ηλεκτρονικών εφαρμογών.
- Ενημερωτικό υλικό
Επεξεργασία, παραγωγή και διάχυση διαφημιστικού υλικού, έντυπου, οπτικοακουστικού ή ηλεκτρονικού.
- Γραπτή δημοσιότητα
Αρθρογραφία, δελτία Τύπου, ενημερωτικά σημειώματα (newsletters), εκδόσεις, ξένες δημοσιεύσεις.
- Εταιρική κοινωνική ευθύνη
Αξιοποίηση προγραμμάτων κοινωνικής ευθύνης μεγάλων επιχειρήσεων – μελών των εταίρων του Οργανισμού (κοινωνική ευαισθητοποίηση, ενίσχυση παραγωγικότητας).
- Λοιπές δράσεις
Διανομή υλικού, προσομοιώσεις και άλλες πρωτότυπες δράσεις προώθησης σε κεντρικά σημεία ενδιαφέροντος (πόλεις, δικαστήρια κ.α.), αξιοποίηση αναφορικών στοιχείων (λ.χ. Ημέρα Διαμεσολάβησης).
Γ. Επιστημονικό έργο
Η προσπάθεια για την προώθηση και εμπέδωση των εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών στην Ελλάδα δεν εξαντλείται στα προγράμματα επικοινωνιακής προβολής και των νέων θεσμών. Η διαμεσολάβηση, η δικαστική μεσολάβηση και οι λοιποί συναφείς μηχανισμοί εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών αποτελούν διεθνώς πεδίο έντονης επιστημονικής μελέτης και επεξεργασίας. Το περιεχόμενο, η νομική φύση, η ρυθμιστική αποστολή και η πρακτική εφαρμογή των εν λόγω θεσμών έχουν τεθεί στο επίκεντρο μελέτης και ανάλυσης, ιδίως με τα εργαλεία και τα κριτήρια της νομικής και κάθε άλλης συναφούς επιστήμης.
Μέσα σε αυτό το διεθνώς δεδομένο πλαίσιο, σημαντικό μέρος της αποστολής του ΟΠΕΜΕΔ αναφέρεται στην παραγωγή επιστημονικού έργου, με τη συμμετοχή του Οργανισμού στην τρέχουσα επιστημονική επεξεργασία των εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης, στη διαρκή αξιολόγηση της πρακτικής εφαρμογής τους και στην υποβολή αξιόπιστων προτάσεων για μελλοντικά βήματα.
Η συμβολή του Οργανισμού στην επιστημονική έρευνα μπορεί να εκδηλωθεί στα ακόλουθα, ενδεικτικά, σημεία:
- Επεξεργασία και υποβολή προτάσεων για την κατάστρωση ενός Εθνικού Σχεδίου για τη Διαμεσολάβηση, το οποίο θα προβλέπει δράσεις και μέσα για την εμπέδωση του νέου θεσμού σε κάθε μορφή κοινωνικής συμβίωσης και πέραν της Δικαιοσύνης (λ.χ. οικογένεια, σχολείο, εργασιακός χώρος, αθλητισμός, γειτονιά κ.α.).
- Ίδρυση και λειτουργία Παρατηρητηρίου (ADR) με βασικό σκοπό την παρακολούθηση της παρουσίας, της εφαρμογής και της εξέλιξης των εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών στην Ελλάδα και την εξαγωγή ετήσιας έκθεσης συμπερασμάτων.
- Εκπόνηση ετήσιων μελετών αξιολόγησης εφαρμογής των νέων θεσμών στην Ελλάδα, συγκριτικών ποιοτικών και ποσοτικών αναλύσεων, ερευνών γνώμης, μελετών αναζήτησης βέλτιστων λύσεων και συναφών επιστημονικών κειμένων.
- Υποβολή επιστημονικών προτάσεων και γνωμοδοτήσεων για την οργάνωση και βελτιστοποίηση του συστήματος εναλλακτικής επίλυσης διαφορών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Δ. Νομοπαρασκευαστική συμβολή
Ο ΟΠΕΜΕΔ μπορεί να συμμετέχει στην νομοπαρασκευαστική διαδικασία επανεξέτασης και αναθεώρησης της νομοθεσίας που σχετίζεται και αναφέρεται στις εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης διαφορών.
Η συμβολή του στη δημόσια νομοπαρασκευαστική εργασία μπορεί να εκταθεί σε ένα εύρος κλάδων και θεμάτων νομικού ενδιαφέροντος που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την εμπέδωση και διάδοση των θεσμών της «εναλλακτικής/αποκαταστατικής Δικαιοσύνης» στην Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρονται:
- Τροποποιήσεις και συμπληρώσεις του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για την ενίσχυση εφαρμογής της διαμεσολάβησης και της δικαστικής μεσολάβησης στην Πολιτική Δίκη (ιδίως, για την παραπομπή υποθέσεων από το δικαστήριο σε μεθόδους εναλλακτικής επίλυσης).
- Υιοθέτηση μορφών υποχρεωτικής διαμεσολάβησης σε επιλεγμένες κατηγορίες υποθέσεων (λ.χ. υποθέσεις οικογενειακού δικαίου, ασφαλιστικές διαφορές κ.α.).
- Αναγκαίες τροποποιήσεις και προσαρμογές της βασικής νομοθεσίας της διαμεσολάβησης (ν. 3898/2010).
- Υιοθέτηση μεθόδων συνδιαλλαγής στην Ποινική Δικαιοσύνη (διαπραγμάτευσης κατηγορουμένου – εισαγγελικής αρχής, συνδιαλλαγή θύτη – θύματος), στο πλαίσιο του υπό σχεδιασμό νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
- Μελέτη και διερεύνηση της νομικής δυνατότητας θεσμοθέτησης διαμεσολαβητικών διαδικασιών για την εξωδικαστική επίλυση ορισμένων κατηγοριών διοικητικών διαφορών.
Ο ΟΠΕΜΕΔ, σύμφωνα με το καταστατικό του, διοικείται από τη Συνέλευση των Εταίρων και τη Διοικούσα Επιτροπή, που αποτελούν τα όργανα διοίκησης του Οργανισμού και διαθέτουν αποφασιστικές αρμοδιότητες για τη χάραξη και την υλοποίηση των δράσεών του. Ειδικότερα, η Συνέλευση των Εταίρων (άρθρο 8 καταστατικού) είναι αρμόδια για τη χάραξη του γενικού πλαισίου της εταιρικής δράσης και τον καθορισμό της στρατηγικής επίτευξης του εταιρικού σκοπού. Εντός αυτού του πλαισίου, η Διοικούσα Επιτροπή (άρθρο 9 καταστατικού) είναι επιφορτισμένη με αυξημένες εκτελεστικές αρμοδιότητες για την επεξεργασία και κατάρτιση του ετήσιου προγραμματισμού δράσης του Οργανισμού, που τελεί υπό την έγκριση της Συνέλευσης των Εταίρων, ενώ η διεκπεραίωση συγκεκριμένων έργων μπορεί να ανατεθεί σε Εκτελεστική Επιτροπή.
Πρόεδρος του ΟΠΕΜΕΔ είναι ο πρώην Πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ κ. Παναγιώτης Πικραμμένος και γενικός γραμματέας ο πρώην γραμματέας του υπουργείου δικαιοσύνης Νικόλαος Κανελλόπουλος.
Στον ΟΠΕΜΕΔ συμμετέχει ο συμβολαιογραφικός σύλλογος Εφετείων Αθηνών -Πειραιώς-Αιγαίου και Δωδεκανήσου (ΣΣΕΑΠΑΔ) και οι κάτωθι εταίροι: ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ), Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΒΕΑ), Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας (ΕΑΕΕ), Ελληνική Εταιρεία Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), Ένωση εταιρειών διαφήμισης και επικοινωνίας Ελλάδας(ΕΔΕΕ), Εθνική Ελληνική Επιτροπή του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC HELLAS), Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), η Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ), το Οικονομικό Επιμελητήριο (ΟΕΕ), Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΕΑ), Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ), Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ), Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης (ΔΣΘ), Σύνδεσμος Δικηγορικών Εταιρειών Ελλάδος (ΣΔΕΕ), Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ).
Μέσα από τις δράσεις ευρείας προβολής και τις στρατηγικές συμμαχίες του, ο ΟΠΕΜΕΔ φιλοδοξεί να επιβεβαιώσει τον κοινωνικό του ρόλο ως μια σύγχρονη και λειτουργική Θεσμική Συμμαχία για την προώθηση και εμπέδωση της Διαμεσολάβησης στην Ελλάδα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα πρόκληση . Η κοινωνία μας πρέπει με την κατάλληλη προετοιμασία να δεχθεί να υιοθετήσει το θεσμό της διαμεσολάβησης. Η επιτυχία του θεσμού εξαρτάται από όλους μας. Πρωταρχικός παράγοντας είναι η ενημέρωση και κατόπιν η βούληση και η εφαρμογή στην πράξη ενός νέου, καινούργιου τρόπου εναλλακτικής επίλυσης διαφορών. Η διογκούμενη συσσώρευση δικαστικών υποθέσεων και η δυσφορία για τη μη έγκαιρη απονομή δικαιοσύνης πιέζουν για την εφαρμογή ενός ενναλακτικού τρόπου ταχύτερης επίλυσης των αστικών και εμπορικών διαφορών. Η κατάλληλη ενημέρωση σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που παρέχει η διαμεσολάβηση για ανα πάσα στιγμή καταφυγή στην τακτική δικαιοσύνη μπορεί να παρακάμψει δισταγμούς και αμφιβολίες.
Η διαμεσολάβηση με χαμηλότερο οικονομικό κόστος δύναται να καταστήσει μη ελκυστική την προσφυγή στα δικαστήρια. Οι επιχειρήσεις, είτε μικρές, είτε μεσαίες, είτε μεγάλες έχουν όφελος από την ταχύτερη επίλυση των διαφορών. Οι ξένες εταιρείες προφανώς επιθυμούν η επίλυση των διαφορών τους με τις ελληνικές, να επιτυγχάνεται με τη διαδικασία της διαμεσολάβησης που τους είναι ήδη γνωστή από την αντίστοιχη εφαρμογή στη χώρα τους, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους ξένους επενδυτές για τους οποίους η εφαρμογή της Διαμεσολάβησης είναι πόλος έλξης. Οι επενδυτές αποφεύγουν συναλλαγές σε μία χώρα που η Δικαιοσύνη λειτουργεί με βραδείς ρυθμούς και πολύπλοκες διαδικασίες δεδομένου ότι η χώρα μας έχει πάρα πολλές καταδίκες για παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου,που αφορά αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης.
Αξιολογώντας τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης και δεδομένης της ευελιξίας της διαδικασίας αλλά και της εμπιστευτικότητας που προβλέπεται, τα μέρη που προσφεύγουν σε αυτή ξέρουν ότι εάν η διαμεσολάβηση πετύχει, δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά με την κοινή εκούσια συμφωνία τους θα έχουν ικανοποιηθεί τα αληθινά συμφέροντα τους και υπάρχει βάσιμη πιθανότητα να συνεχιστούν οι κοινωνικές ή επαγγελματικές σχέσεις ανάμεσα τους. Με τη βοήθεια αμερόληπτων, ανεξάρτητων και ικανών διαπιστευμένων διαμεσολαβητών η λύση προσαρμόζεται και διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες των μερών και αποφεύγεται η αντιδικία. Ακόμα και εάν δεν πετύχει η διαμεσολάβηση, δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των μερών και η διαφωνία τους μπορεί να λυθεί από την τακτική δικαιοσύνη.
Εξασφαλίζοντας την επαγγελματική ακεραιότητα των διαμεσολαβητών ο θεσμός της διαμεσολάβησης μπορεί να πετύχει και να βοηθήσει στην επίλυση διαφορών. Χρειάζεται όμως αλλαγή νοοτροπίας καθώς και τόλμη στις νέες αλλαγές. Χρειάζεται να πιστέψουμε και να στηρίξουμε θερμά και έμπρακτα το νέο θεσμό.
Η κοινωνία απαιτεί μια νεα προσέγγιση για να επιλύονται οι διαφωνίες αποτελεσματικότερα. Η διαμεσολάβηση είναι η νέα αυτή προσέγγιση.
Πηγές – Ιστότοποι
https://enotariat.gr